Γνωστοί και ως "είμαι εδώ μόνο για τις απονομές".
Σφύριγμα λήξης. Έξαλλοι πανηγυρισμοί. Αγκαλιές. Είμαστε πια πρωταθλητές. Μπλουζάκια, σαμπάνιες, αποθέωση, 'We Are The Champions' από τις εξέδρες και όλα έτοιμα για την μεγάλη απονομή.
Οι παίκτες φοράνε τα μετάλλιά τους και ξαφνικά, δίπλα στους μεγάλους πρωταγωνιστές του τελικού ή και της σεζόν ολόκληρης, μια άγνωστη μορφή με φόρμα ή πολιτικά που φοράει κι αυτός ένα μετάλλιο και σηκώνει την κούπα, βγάζοντας χαμογελαστός φωτογραφίες;
Τι έγινε ρε παιδιά; Ποιος είναι αυτός ο άγνωστος που σηκώνει το κύπελλο; Πώς βρέθηκε εδώ; Μα δεν είναι άλλος από τον απαραίτητο κομπάρσο της ομάδας. Τον αθλητή που συνήθως δεν βρίσκεται καν στην αποστολή, συμμετέχει μόνο στις προπονήσεις αλλά πιστώνεται κανονικότατα την κατάκτηση του τίτλου στο βιογραφικό του.
Οι κομπάρσοι μιας σεζόν μπορεί να είναι παλιοί πρωταγωνιστές ή να εξελίχθηκαν σε πρωταγωνιστές αργότερα. Τη σεζόν εκείνη της δόξας όμως, απλά παρακολουθούσαν τους αγώνες από προνομιακή θέση για να δηλώνουν αργότερα ευθαρσώς πρωταθλητές Ευρώπης ή Ελλάδας.
Κι αν είχαν μια πολύ μικρή συμμετοχή σε κανέναν αγώνα, μην ψαρώνεις, το έκαναν για τα μόρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου